Osoby zatrudnione oraz delegowane do Niemiec powinny otrzymywać płace zgodne z warunkami obowiązującymi w kraju. Często okazuje się jednak, że wynagrodzenie pracownika powinno być wyższe niż zapewniona niemiecka płaca minimalna. Od czego zatem zależeć może wysokość wynagrodzenia w Niemczech?

Układy zbiorowe, które w głównej mierze regulują warunki zatrudnienia na terenie Niemiec, bardzo często wymuszają na pracodawcach zakwalifikowanie pracownika do odpowiedniej grupy płacowej. Zaklasyfikowanie do danej grupy następuje najczęściej na podstawie stażu pracy w danym przedsiębiorstwie, oraz poziomu wykształcenia niezbędnego do wykonywania danych zadań. Ze względu na szczegółowe podziały obowiązków wykonywanych na konkretnym stanowisku, w układach zbiorowych można często znaleźć nawet kilkanaście różnych grup płacowych.

Decyzję o zakwalifikowaniu pracownika do grupy płacowej podejmuje pracodawca – ma on jednak obowiązek rzetelnie zweryfikować posiadane doświadczenie i kwalifikacje wymagane na danym stanowisku. Przy wyborze grupy płacowej nie należy kierować się tymczasowymi zadaniami, ale patrzeć na całokształt prac, na które pracownik poświęcać będzie co najmniej połowę czasu pracy. Może się również zdarzyć, że pracownik nie posiada wymaganego wykształcenia, a i tak zostanie zakwalifikowany do wyższej grupy płacowej, jeśli wykonuje czynności przewidziane dla tej grupy, a niezbędne umiejętności nabył w inny sposób – np. poprzez wystarczająco długie doświadczenie zawodowe.

Jednym z najpopularniejszych układów zbiorowych, które obowiązywać będzie polskich przedsiębiorców jest Tarfiverträge IGZ, czyli umowa obowiązująca agencje pracy tymczasowej działającej w Niemczech. Układ ten posiada podział na aż 9 grup placowych, w zależności od umiejętności niezbędnych do wykonywania pracy na danym stanowisku. Na przykładzie tej umowy zweryfikować można, że podział płacowy często prezentuje się następująco:

Grupa 1: czynności, które nie wymagają wcześniejszej wiedzy czy doświadczenia, a jedynie przyuczenia w zakładzie;

Grupa 2a: czynności, które wymagają doświadczenia lub dłuższego przyuczenia w zakładzie;

Grupa 2b: czynności, które wymagają podstawowych kwalifikacji zawodowych;

Grupa 3: prace wymagające ukończenia przynajmniej dwuletniej szkoły zawodowej;

Grupa 4: czynności wymagające ukończenia co najmniej trzyletniej szkoły zawodowej;

Grupa 5: samodzielne prace, które oprócz ukończenia przez pracownika co najmniej trzyletniego kształcenia w zawodzie, wymagają również posiadania wiedzy zdobytej na drodze wieloletniego doświadczenia i odbycia dodatkowych szkoleń;

Grupa 6: pracownik powinien spełnić wymagania grupy 5 i dodatkowo posiadać specjalistyczny tytuł (np. tytuł mistrza) lub wykształcenie techniczne;

Grupa 7: pracownik posiada odpowiedni tytuł i wykształcenie, ale dodatkowo ponosi odpowiedzialność materialną lub odpowiada za pracowników;

Grupa 8: pracownik musi samodzielnie podołać zadaniom, których wykonanie dodatkowo wymaga ukończenia uczelni zawodowej;

Grupa 9: pracownik musi samodzielnie wykonywać prace wymagające ukończenia studiów wyższych, lub ukończenia uczelni zawodowej i posiadania kilkuletniego doświadczenia zawodowego.

Ustalając warunki zatrudnienia z pracownikiem, warto dokładnie weryfikować układy zbiorowe i stawki obowiązujące w danych branżach. Jeśli szukają Państwo specjalisty w zakresie niemieckich płac zapraszamy do kontaktu pod numerem 509 434 327 oraz poprzez formularz zgłoszeniowy.