Wszystkie osoby mieszkające na terenie Niemiec powinny zostać objęte ubezpieczeniem zdrowotnym. Podobnie jak w wielu krajach, również w Niemczech wyróżnić może dwa systemy ubezpieczeń: państwowe oraz prywatne.

Osoby zatrudnione bezpośrednio u niemieckiego pracodawcy zazwyczaj objęte będą ubezpieczeniem ustawowym, obsługiwanym przez niemieckie kasy chorych, np. AOK. Wyjątek stanowić będą pracownicy, których roczne dochody przekraczają 62 550 euro – mogą one zdecydować się na ubezpieczenie państwowe, lub wybrać to prywatne. Podobnie będzie w przypadku osób bezrobotnych, prowadzących własną działalność (Gewerbe) lub pracowników zatrudnionych na mini-job: w tej sytuacji ubezpieczenie państwowe jest dobrowolne (Freiwillige Versicherung) i następuje po uprzednim złożeniu wniosku do kasy chorych.

Kto może zdecydować się na ubezpieczenie prywatne?

PKV – private Krenkenversicherung, czyli prywatne ubezpieczenie nie dla każdego będzie korzystniejsze niż to państwowe. Ponieważ pracownicy, których dochody nie przekraczają 62 550 euro automatycznie podlegać będą pod ubezpieczenie państwowe (osoby te mogą wykupić polisę prywatną jedynie dodatkowo), stanowi ono alternatywę jedynie dla osób, których zarobki są wystarczająco wysokie. Wysokość składki na ubezpieczenie prywatne zależeć będzie bowiem od indywidualnej oferty ubezpieczalni oraz zakresu usług, a nie obliczone na podstawie osiąganych dochodów brutto. Będzie to opłacalne przede wszystkim dla osób młodych i samotnych – dzieci czy niepracujący małżonek nie zostanie bowiem automatycznie objęty ubezpieczeniem, co przełoży się na konieczność opłacanie składek do ubezpieczalni osobno na każdego z członków rodziny.

Prywatne kasy chorych mogą być nieopłacalne również dla osób które ukończyły już 40 rok życia –składki zostaną zwiększone o dodatkowe opłaty ze względu na przebyte już problemy zdrowotne, a podstawowe koszty ubezpieczenia z wiekem będą jedynie wzrastać.

Trudności w zakupie ubezpieczenia będą miały również osoby przewlekłe chore – ubezpieczalnia może odmówić polisy np. cukrzykom czy astmatykom. Istniejące problemy zdrowotne nie mogą zostać zatajone – mogą one spowodować wypowiedzenie umowy przez ubezpieczalnie lub odmowę wypłaty odszkodowania.

Do plusów prywatnego ubezpieczenia na pewno należeć będzie zakres świadczonych usług – pracownik sam może wybrać, czy zadowala go jedynie podstawowa opieka, czy zdecyduje się na rozszerzone usługi, których nie pokrywa państwowe ubezpieczenie, np. stomatologa czy medycyny alternatywnej. Ubezpieczony będzie miał również możliwość zrealizowania wizyty u specjalisty szybciej. Prywatna ubezpieczalnia nie może również wycofać usługi, która została już wykupiona – chyba, że pracownik sam chce zawęzić zakres opłacanych świadczeń.

Prywatne kasy chorych oferują ubezpieczenie nie tylko na terytorium Niemiec, ale całej Europy, choć leczenie za granicą dłuższe niż miesiąc wiązać się będzie z dodatkowymi kosztami. Na wykupienie dodatkowego ubezpieczenia prywatnego mogą zdecydować się również pracownicy delegowani oraz osoby zatrudnione przez agencję pracy tymczasowej w Niemczech nawet jeśli ich składki na ubezpieczenie są przez pracodawcę odprowadzane w Polsce.

Decyzję o preferowanej formie ubezpieczenia warto podjąć jak najszybciej – zmiana ubezpieczalni w późniejszym wieku może okazać się być bardzo kosztowna, a powrót do państwowej kasy chorych nie zawsze będzie możliwy.