Delegowanie do pracy za granicę na podstawie zaświadczenia A1 powoduje, że składki na ubezpieczenie społeczno-zdrowotne pracowników opłacają Państwo w Polsce. Warto zdecydować się na taki wariant, ponieważ jest on bardziej opłacalny, niż odprowadzanie składek na terytorium kraju delegowania. Sytuacja ta może jednak wywołać wątpliwości w kwestii rozliczenia pracowników delegowanych i obliczania ich składki na ubezpieczenie. Aby odpowiedzieć na Państwa pytania przygotowaliśmy krótką ściągę z tego, jak wyliczyć podstawę oskładkowania.

Za podstawę do naliczania składek do ZUS przyjmuje się dochód uzyskany ze stosunku pracy –  zarówno dla osób w Polsce jak i pracowników delegowanych za granicę. Pracownik delegowany może jednak mieć przychód, który nie będzie wliczany do podstawy. Są to na przykład: wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy. Świadczenia wypłacane z ubezpieczenia od wypadków i chorób oraz przychody ogólnie zwolnione z oskładkowania na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej.

U niektórych pracowników delegowanych mogą pojawić się wyjątki, co spowoduje, że część wynagrodzenia nie zostanie uwzględniona przy obliczaniu podstawy oskładkowania. Należy w tym celu powołać się  na § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia składkowego. Jeżeli bowiem przychód pracownika delegowanego jest wyższy niż prognozowane przeciętne wynagrodzenie w Polsce za dany rok, z oskładkowania wyłączona zostanie równowartość diet, jakie przysługują za zagraniczne podróże służbowe. Po odliczeniu diet, należy raz jeszcze zweryfikować, czy podstawa oskładkowania równa jest przeciętnemu wynagrodzeniu w Polsce, jeżeli będzie niższa, należy ją zwiększyć do tej kwoty.

Przykład I:

Pracownik w lutym 2020 otrzymał wynagrodzenie za pracę w styczniu w wysokości 1100€ = 4895 zł. Ponieważ kwota ta jest niższa niż przeciętne wynagrodzenie szacowane na 2020 rok (5331,47 zł), nie ma podstawy do odliczenia diet. Kwota 4895 zł jest zatem podstawą do obliczenia składki na ubezpieczenia.

Przykład II:

Pracownik w lutym otrzymał wynagrodzenie za styczeń, w wysokości 2000 € = 8900 zł. Jest to kwota przekraczająca przeciętne wynagrodzenie, dlatego zostanie ona pomniejszona o równowartość diet za dni pracy w Niemczech (31 x 49 € = 1519 = 6759,55 zł).

8900 zł – 6759,55 zł = 2140,45 zł

Ponieważ kwota przychodu po odliczeniu składek wynosi mniej, niż średnia krajowa prognozowana na rok 2020, za podstawę do naliczenia składek należy przyjąć 5331,47 zł (prognozowane średnie wynagrodzenie).

Przekład III:

Pracownik w lutym otrzymał wynagrodzenie za styczeń w wysokości 2800 € = 12 460 zł. Zostanie ona pomniejszona o wysokość diet za dni pracy w Niemczech (31 x 49 € = 1519 = 6759,55 zł).

11 125 zł – 6759,55 zł = 5700,45 zł

Kwota po odliczeniu składek jest wyższa niż przewidywane średnie wynagrodzenie, dlatego też będzie ona stanowiła podstawę od naliczania składek na ubezpieczenie.

Czas pracy brany pod uwagę przy obliczaniu wysokości należnej diety obejmuje również dni ustawowo wolne od pracy, nie wlicza się w nie jednak urlopów czy okresów przebywania na zasiłku chorobowym.

Aby ustalić, czy można dokonać pomniejszenia podstawy oskładkowania należy wziąć pod uwagę nie tylko przychody pracownika osiągane za granicą.

Jeśli chcą Państwo przygotować się do poprawnego delegowania pracowników do Niemiec lub Austrii i szukają Państwo firmy zajmującej się rozliczeniem pracowników delegowanych, zapraszamy do kontaktu poprzez formularz zgłoszeniowy lub pod numerem 509 434 327.